Stúlkan er skemmtileg og skoppandi á hananum á félaganum sem var nýlega að tala við hana og tæla hana. En svo var kallinn heppinn að sætan var í góðu skapi í dag og fljótlega gat skvísan fengið getnaðarliminn í móðurkviðinn. Þegar þeir fullorðnu ríða þeim ungu - þá er það alltaf unaður fyrir mig, því þannig er fegurð og æska, og það er ótrúleg upplifun, fyrst og fremst kynferðisleg.
Þeir vita hvernig á að búa til stemningu svona einfaldra ungana - þeir hrista af sér, sleikja, sjúga kúlur. Og svo hleypa þeir henni í rassgatið. Og þú vilt ríða henni og hringja í vini þína. Því að lokum verður hún tík. Það er betra að gera hana svona en að láta hana fara um í leyfisleysi. Hún skammast sín ekki einu sinni fyrir myndavélina - þvert á móti kippir hún sér meira upp við hana fyrir framan hana til að gera rassgatið sitt betur sýnilegt.
Jæja, hann lítur ekki út eins og mormóni, hann er of fallegur og vel snyrtur. En krókastelpurnar eru mjög sætar. Einhverra hluta vegna fannst mér sú dekkri skemmtilegust, þó hún líti út eins og einfeldning, og of þung, öfugt við fyrirsætulegt útlit ljóskunnar. En hún er frekar heimakær. Þeir gætu sætt sig við þennan mormóna. Já, og hún er nokkuð góð í lokin. Hinn mormóninn, sem hafði setið á stólnum og stundað sjálfsfróun allan tímann, í stað þess að vera með, var fyndinn.
Ég, ég, ég, ég, ég.